به گزارش هلث‌دی‌نیوز این عمل پیوند که در سال 2005 انجام شد، کارکرد تخمدانی را به ترزا آلوارو که اکنون 35 سال دارد باز گرداند و قاعدگی او دوباره آغاز شد.
بعد از یک سال او در این تخمدان پیوندی دو اووسیت (سلول پیش‌ساز تخمک) تولید شدند که از تخمدان برداشته شدند و با لقاح آزمایشگاهی دو رویان از آنها به وجود آمد ولی کاشتن این رویان‌ها در رحم این زن به بارداری‌های موفق نینجامید.
اما به گفته دکتر ژاک دانز رئیس بخش بیماری های زنان و استاد و رئیس دانشگاه کاتولیکی لووین در بروکسل که سرپرست این پژوهش بوده است، نتایج به دست آمده نشان دهنده : "اعاده کارکرد تخمدان پس از پیوند بافت تخمدانی از خواهر ناهمسان از لحاظ ژنتیکی است."
پیش از این سایر پژوهشگران به طور موفقیتآمیزی بافت تخمدانی را بین خواهرهای دوقلوی همسان پیوند زده بودند.
به گفته دکتر دانز مهم‌ترین عامل در اینجا این است که به نظر می‌رسد لازم نیست از داروهای قوی مهارکننده ایمنی استفاده کرد تا پیوند را حفظ کرد.
دانز گفت: "زنانی همچنین می‌توانند پیش از شروع درمان سرطان، مقداری از بافت تخمدانی خودشان را به حالت منجمد نگاه دارند و بعد پس از پایان شیمی‌درمانی دوباره به بدن بازگرداند."
دکتر دانز گفت گرچه به ترزا توضیح داده شد که می‌تواند با تخمک اهدایی از خواهرش هم باردار شود، او گزینه پیوند تخمدان را انتخاب کرد چرا که با این روش به نحوی طبیعی‌تر می‌تواند کودکی از خودش داشته باشد.
ترزا آلوارو به خاطر درمان بیماری خونی تالاسمی بتا کارکرد تخمدانش را از دست داد. او در 20 سالگی برای درمان این بیماری با استفاده از بافت اهدایی از خواهرش ساندرا، تحت پیوند مغز استخوان قرار گرفت.
در آن زمان مشخص شده بود که او خواهرش دارای "آنتی‌ژن گلبول سفید انسانی" (HLA) همسانی هستند و بنابراین بدن ترزا بافت اهدایی خواهرش را پس نخواهد زد. به همین علت پس از پیوند تخمدان از خواهرش نیازی به تجویز داروهای مهارکننده ایمنی نبود.
دکتر دانز امیدوار است در آینده داروهای مهارکننده ایمنی تولید شود که بر رویان‌ها اثر سمی نداشته باشد و در نتیجه پیوند بافت تخمدان به طور گسترده‌‌تری برای زنان امکان‌پذیر شود.
البته برخی از متخصصان در مورد عملی بودن استفاده گسترده از این روش تردید دارند و روش اهدای تخمک را به خاطر درصد بالاتر موفقیت آن ترجیح می‌دهند.
